Langhe-Roero, de trait-d’union die een wereld van verschil maakt voor UNESCO

Het overweldigende enthousiasme en de triomfantelijke feestelijkheden na jaren van vechten voor de vijftigste plaats op de Werelderfgoedlijst hebben een bittere nasmaak voor Roero.

De erkenning en herwaardering van het terroir, van de geschiedenis die dit wijngebied gemaakt heeft tot wat het nu betekent voor het publiek, zou pas compleet zijn als ook het gebied dat zo nauw aansluit bij de Langhe, namelijk Roero, zijn plek had op de overzichtskaart.

Als er één regio is die de laatste tijd snel groeit in verhouding tot haar vroegere présence, dan is het wel degelijk Roero. Neen, geen enkel stukje van Roero werd opgenomen in het gebied dat als werelderfgoed beschermd wordt. Dat is beslist paradoxaal. Waar ligt de oorzaak, de motivatie, de fout?

Er berichten al 200.000 websites over de erkenning en in veel gevallen zou Roero daar überhaupt niet vermeld zijn als de Langhe op het laatste moment haar makker Roero niet een arm om de schouders zou hebben geslagen, een figuurlijke arm dan wel. De “trait-d’union” van Langhe-Roero, een koppelteken, die de miskleun die jaren geleden gemaakt werd toch nog ergens een beetje goedmaakt.

Hoe komt het dat Roero niet beschermd werd? Tijdens een vorige legislatuur hebben de burgemeesters van Roero een brief ondertekend waarin ze verklaarden liever niet opgenomen te worden in het UNESCO-Werelderfgoed. Ze waren van mening dat het gebied daardoor nog meer zou versnipperd worden in plaats van te streven naar het behoud. Dat is kiezen voor het ei van toen in plaats van de gouden kip van morgen, zo staat er overal in de lokale kranten. Dat is waar toen voor gekozen werd. Een beslissing die op dit moment zwaar op de maag ligt bij de lokale bevolking. Roero zal een dure prijs betalen voor zijn strategie van weleer…