Ontmoet het winnende trio: Barolo, Barbaresco en slowfood

Binnenkort is het zover! In juni wordt beslist of de heuvels van Langhe, Roero en Monferrato deel zullen uitmaken van het Werelderfgoed van UNESCO. Dat zou een zeer belangrijke stap betekenen voor deze regio, die uitblinkt in alles wat maar enigszins met (h)eerlijke Italiaanse keuken en elegante wijnen te maken heeft. Zo’n titel brengt immers altijd een pak volk op de been.

Het is met andere woorden het moment om de winterblues en kou definitief de ijskast in te duwen en de lentekriebels te laten overheersen met een paar dagen ontspanning. Wie wil nu eenmaal niet de spelers ontmoeten die deze unieke regio haar identiteit geven: Barolo, Barbaresco, slowfood?

Op vrijdag breken we met de sleur van de werkweek en nemen de vlucht. Verdomd wel heel vroeg uit de veren, maar de gedachte alleen al om over een paar uur helemaal op te gaan in de pracht van het Piëmontese wijnheuvellandschap maakt alles goed.

Om 8u15 landen we in Turijn en zodra we de douane voorbij zijn, vangt het genot al aan. Even een heerlijk geurende espresso om ons op en top Italiaans te voelen en nog geen 10 minuten later zijn we onderweg met ons contact, Karina Imschoot. Als Oost-Vlaamse emigreerde ze in 2013 definitief naar Italië, nadat ze eerst vijf jaar steeds had gependeld tussen Italië en België. Haar vaste stek is Barbaresco. Wie zou nu het Belgische landschap niet willen inruilen voor een panoramisch uitzicht op de glooiende wijnheuvels en de toren van Barbaresco?

Om half tien zijn we al in Cherasco, het dorpje dat onze uitvalsbasis wordt voor onze driedaagse. Cherasco ligt in het Roero-gebied, net na de Tanaro-rivier, die Langhe en Roero van elkaar scheidt.

Logeren doen we in stijl, in het Somaschi Monstero di Cherasco, een ex-klooster dat toebehoorde aan de paters Somaschi en in het historische centrum van Cherasco gelegen is. Het gebouw heeft verschillende functies gehad, maar is uiteindelijk van een basisschool getransformeerd in een 4*-luxeresort. De locatie heeft slechts geen vijfde ster gekregen omdat er geen hotelbar is, zo vertelt Riccardo, de kersverse hotelmanager die ons meteen vanaf de aankomst in de watten legt . Die hotelbar zal ons worst wezen, want amper vijf minuten te voet van het hotel ligt de gezelligste en meest trendy loungebar van de Langhe-vallei. Wie ’s avonds niet meer de auto wenst te nemen naar het diner, komt ter plekke ook meteen aan zijn trekken. Het hotel heeft een eigen restaurant en bovendien zijn er maar liefst drie andere gastronomische restaurants op wandelafstand.

Even een cappuccino met een brioche en een eindje wandelen naar de Arco Trionfale, waar we meteen oog in oog staan met een prachtige Ape Calessino cabrio – retroversie natuurlijk! De Ape Calessino besturen blijkt echt wel kinderspel te zijn. Met zo’n stralende zon zijn we al gelukkig dat we geen helm hoeven te dragen en in een cabrio kunnen gaan rijden! Leuk maar toch belangrijk detail: de Ape wordt altijd omniumverzekerd verhuurd, dus er zijn geen pijnpunten van onvoorziene kosten mogelijk. Bovendien kunnen we volop erop los gaan om foto’s te maken, want enkel de bestuurder hoeft het verkeer in de gaten te houden.

We poppelen echt van ongeduld en willen meteen on the road. Gelukkig krijgen we niet te maken met een ouderwetse roadbook, want we mogen een van de twaalf exclusieve Tripy GPS-systemen gebruiken tijdens onze tour. Dat is beslist handig, want zo hoeven we niet om de haverklap te stoppen om een pagina om te slaan en proberen te snappen wat er nu precies op het plaatje staat. We krijgen ook nog een handig boekje mee met al onze degustatieafspraken. Nu kan het echt beginnen.

We dalen af naar net buiten het dorp en volgen de pijl op het scherm die ons naar La Morra brengt. Onderweg komt ons meteen de Nutella in gedachten wanneer we al de hazelnotenbomen aan ons zien voorbijgaan. Net buiten La Morra stoppen we nog even in Verduno, waar we het mooiste panoramische uitzichtpunt hebben, zelfs mooier dan het legendarische uitkijkpunt in La Morra. We gaan brengen daar ook natuurlijk ook een bezoek aan de slager, die ons meteen laat proeven van zijn salame. Wat een delicatessen: filetto met Barolo, salciccia di Bra, ..!. We krijgen ook te zien hoe dat allemaal in het atelier gemaakt wordt. Dit is echter nog maar het begin. We klimmen weer de Ape op en hebben alvast veel bekijks… Het lijkt wel of we een stel spelers van Juventus zijn, zo’n lieve en warme glimlach die we krijgen van iedereen.

Onze Ape brengt ons naar La Morra, waar we Michele Alessandria ontmoeten. Michele, wijnproducent van unieke Barolo Cru-wijnen laat ons het volledige productieproces zien. We krijgen alle hoeken van het wijngoed te zien en maken kennis met de weg die de druif aflegt. Tijdens dit afgelopen uurtje wordt ons één ding duidelijk: deze man is een wandelende wijnencyclopedie, en we vragen ons af of dit enkel kennis is die hij van vader op zoon vergaart heeft. Neen, Michele is ook als waarnemend dagelijks manager verbonden aan ONAV, Organizzazione Nazionale Assaggiatori di Vino. Het gesprek en de degustatie van zijn wijnen zouden urenlang kunnen doorgaan, maar we begeven ons naar onze volgende afspraak in La Morra, bij de ambachtelijke producent van Barolo Chinotto-ijs, een heerlijkheid die we in onze Lage Landen niet kennen. Kuierend door de straten van dit lieftallige dorpje, genieten we maximaal van la dolce vita. Onze Tripy GPS loodst ons nadien naar Grinzane Cavour, waar we oog in oog staan met het meest indrukwekkende van de Langhe-kastelen. Met zijn rijke geschiedenis, die u kunt uitdiepen in het museum, een enoteca waar we lokale lekkernijen proeven en een Michelin-ster bekroond restaurant onder leiding van Alessandro Boglione is er voor elk wat wils. Maar we gaan bij zulke heerlijke temperaturen natuurlijk niet binnen eten. We willen genieten van het panoramisch decor en trekken daarom naar Roddi, Il Vigneto. Een panoramisch terras, Tajarin Salvia e Burro, een Langhe Arneis-wijntje, meer hoeft het niet te zijn.

Barolo wordt onze volgende etappe. We gaan even langs bij de bakker, vernemen alles over grissini. We proeven, maar gaan ook samen met hem aan de slag, en we proeven nog meer, bijvoorbeeld torta nocciola, een hazelnotentaart. Even de cultuurtank bijvullen door een bezoek aan het Wi Mu, het interactieve wijnmuseum. Hier ontdekken we wijn in poëzie, in film, in theater en in muziek, wijn in relatie tot andere thema’s in de loop van de tijd, dus. We springen ook even binnen in het museum van de kurkentrekkers, klein maar zo fijn opgebouwd.

Ondertussen zijn we toch al anderhalf uur in dit dorpje en wordt het tijd om terug op zintuigelijke ontdekking te gaan. Monforte, Serralunga … we doen hier het mooiste panorama an de Langhe-heuvels aan. Voor we terugkeren naar het hotel lassen we nog even een stop in om de overheerlijke Baci di Cherasco te proeven (chocolade met hazelnoten). Toch wel makkelijk dat we zo dicht bij het hotel een paar prachtige restaurants hebben met een buitenterras. Zo hoeven we ons ’s avonds niet terug op pad te begeven en kunnen we even gezellig wandelen zonder af te hangen van extern vervoer.

De tweede dag starten we met een koninklijk ontbijt. Het lijkt wel of we de genodigden zijn van een gala-event in die middeleeuwse kelder, waar heel veel aandacht en centen besteed is aan de inrichting. Zoveel is duidelijk uit kleine details, zoals de afwerking van het buffetontbijt, het linnen en de kunstwerken die aan de wand prijken. We zijn helemaal klaar voor de Barbaresco-tour. De sleutel in het contact en weg zijn we via een 18 km lange route die ons allereerst naar Alba brengt. Van daaruit gaat het 294 meter de hoogte in via slingerachtige wegen de heuvels op naar het Barbaresco-gebied. Voor we Barbaresco inrijden, gaan we eerst even slowfood proeven bij Patrizia, Laura en La Mama. We lijken wel in een Italiaanse film terecht te komen. Hun gastvrijheid spreekt boekdelen, de toewijding waarmee ze die authenthieke specialiteiten van de regio bereiden en onze smaakpapillen uitdagen is er een van dynamiek en enthousiasme. Sausjes ter begeleiding van kazen, dessertkoekjes en zo veel meer… Na zoveel lekkers zetten we onze weg verder via een zeer panoramische route richting het dorpscentrum, want bij al die heerlijke slowfood hoort natuurlijk ook een natje. Even langsgaan bij Bruno Rocca, dé wijnproducent die hoge toppen scoort op de internationale markt. Hier ontdekken we de wel heel bijzondere wereld van de Nebbiolo-druif. Na zo’n uurtje rondleiding en degusteren zet de Ape zich in beweging om het idyllische decor van de kern van Barbaresco te verkennen. In tegenstelling tot wat we dachten, bestaat de kern van dit dorpje uit slechts één doodlopend straatje met één imposant groot gebouw, het kasteel van Barbaresco of meer bepaald de kantoren en cantina van Angelo Gaja, de Godfather van de Italiaanse wijnen. Even langsgaan kan niet want Gaja is niet open voor het publiek, maar we kunnen wel zijn wijnen proeven bij Prima e Poi, de trendy lunchbar van La Ciau del Tornavento. Dat blijkt overigens een uitstekende locatie te zijn om midden op het dorpsplein van Barbaresco even een snelle hap te verorberen; we willen immers geen uren tafelen. Na onze Carne Crudo rijden we richting Neive en worden we heerlijk onthaald door Michela in haar Enoteca Bar Shop, bijzonder gezellig om weer op zo’n dorpspleintje de sfeer die de échte Italofiel wil beleven, en vooral om weer te mogen proeven van al het lekkers van Neive & Co. In de namiddag ligt het accent op het echte genieten met de Ape en doen we Mango – Trezzo Tinella – Treiso S. Rocco Seno d’Elvio aan. De zon staat immers het hevigst in de namiddag en met zo’n cabrio versie worden we ook nog lekker bruin. We keren terug naar het hotel via een geheel andere, niet-toeristische route en we bekijken de Langhe dus weer met een andere insteek dan bij de terugkeer naar het hotel de eerste avond.

De derde dag – overigens de laatste dag Ape-rijden – verkennen we de Roero-streek, die zeker niet minder interessant is, maar wel iets ruwer qua landschap en vooral ook compleet anders qua smakenpalet van de wijnen die er aan bod komen. Met een route van 92 km, nota bene 1/3 langer dan de Barolo- en Barbaresco-routes, hebben we iets minder haltes. Guarene – Castellinaldo – Canale – Montà – Monteu Roero – Baldissero – Monticello – Pollenzo worden aangedaan. Wijn degusteren we bij Marchesio, en wat een verrassing! De architect die instond van de nieuwbouw van deze recent geopende cantina heeft meteen het thema “wijn op een originele wijze” in de verf gezet. Het kantoor werd als het ware als een wijnvat in glas neergezet – zeer opmerkelijk. Onze slowfood wordt vandaag gepresenteerd in de vorm van een smaakvolle picknick die ons gebracht wordt in typische, nostalgische picknickmanden. Ons parcours vandaag is dan ook voorzien van veel openbare terrasjes en het is beslist een prachtige manier om tijdens onze laatste dag te ontspannen. We eindigen natuurlijk met een voltreffer: Pollenzo! We gaan langs bij de plaatselijke bakker, die ons nog even laat proeven van een focaccia die zo speciaal is dat hij quasi als een dessert smaakt en we laten ons helemaal onderdompelen in de wereld van wijn met een bezoek aan Banca Del Vino. Destijds gaven de wijnboeren hun wijn hier in onderpand om centen te incasseren en dus verder te kunnen werken en leven. Met een glaasje wijn naar keuze sluiten we onze Piemonte Slow Food & Wine by Ape Calessino convertible af. We zullen beslist terugkeren.